Vorige week vertelde ik je over mijn voorbereidingen… Want om in die toch wel spannende wereld van cold calling te stappen, heb ik me flink beziggehouden met het schrijven van een passend belscript. Eenmaal tevreden is de tijd nu toch écht wel rijp. Mijn allereerste werkdag is aangebroken!

Ik opende mijn gordijnen vanochtend. Wat een heerlijke heldere en zonnige dag. Een typisch Mexicaans weertje, hier in Playa del Carmen. De geur van verse tortilla’s drinkt mijn neus binnen en ik hoor geluiden van de gezellig drukke straat. Na een ontbijtje met een heerlijk bakje koffie (met een snufje kaneel, must try!) was ik er klaar voor… Mijn eerste werkdag! Terwijl ik naar mijn thuiskantoortje denderde, bonkte mijn hart als een trommel. Ik voelde me enthousiast, nerveus en alles daartussenin.

Mijn eerste belletje was… Laten we zeggen – interessant. Ik pakte de telefoon en met trillende handen draaide ik het nummer. Natuurlijk met mijn script paraat. Ik voelde ik mijn hart kloppen.

Het eerste gesprek was vrij kort, maar aangenaam. De persoon aan de andere kant van de lijn was niet geïnteresseerd, maar wel aardig. Eerlijk? Het was sowieso niet de ramp waar ik bang voor was, maar het voelde ook niet direct als overwinning. Een onwennige eerste stap, maar zeker een stap. Naarmate de dag vorderde, belde ik meer en meer. Sommige telefoontjes voelden beter dan andere. Eén ding is zeker: ze hebben me allemaal iets nieuws geleerd.

Naarmate ik meer belde, leerde ik meer te luisteren, mijn aanpak aan te passen en vooral kalm te blijven. Bij twijfels, onzekerheid of wanneer ik gewoon even mijn ei kwijt moest, belde ik één van mijn collega’s bij Buro Henck. Even sparren en door. Zo kwam ik mijn dag door en eindigde ik mijn eerste dag met een verrassend goed gevoel. Al met al was mijn eerste dag een mix van zenuwen en kleine overwinningen. Het was niet perfect, maar zeker een begin.

De grootste les van de dag?! Voorbereiden is het enige wat je kunt doen. Voor de rest moet je gewoon DOEN (en vooral niet teveel nadenken)!!!